De grafische roman voedende geesten: een grafisch memoires van Tessa Hulls , gepubliceerd door MCD in 2024, heeft een opmerkelijke mijlpaal bereikt door de Pulitzer -prijs te winnen op 5 mei. Deze prestigieuze onderscheiding, als tweede beschouwd als tweede tot de Nobelprijs op het internationale podium, markeert een belangrijk moment in de wereld van literatuur en Comics. Ghosts voeden is slechts de tweede grafische roman die een Pulitzer ontvangt, volgens de Maus van Art Spiegelman in 1992, die een speciale prijs won. Opmerkelijk is dat het debuutwerk van Hulls triomfeerde in de reguliere categorie van memoires of autobiografie, naast de beste Engelse proza -literatuur.
Ondanks deze historische prestatie is de dekking van de overwinning verrassend schaars. Sinds de aankondiging twee weken geleden hebben slechts enkele mainstream- en handelspublicaties, zoals The Seattle Times en Publishers Weekly , samen met één grote stripboeknieuws, Comics Beat , gemeld over het evenement. Deze beperkte dekking is opmerkelijk gezien het belang van de Pulitzer -prijs voor journalistiek, literatuur en muziek in de Verenigde Staten.
Het Pulitzer Prize Board prees voedende geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking waarvan de illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgewerkt met familiegeschiedenis." Het verhaal omvat het leven van deze drie generaties, beginnend met de grootmoeder van Hulls, Sun Yi, een Shanghai -journalist die na de communistische overwinning van 1949 naar Hong Kong vluchtte. Sun Yi's daaropvolgende bestseller memoires over haar vervolging en overleving leidde tot een mentale uitsplitsing waaruit ze nooit herstelde.
Hulls zichzelf groeide op met getuige van de worstelingen van haar moeder en grootmoeder, worstelen met niet -onderzochte trauma en psychische aandoeningen. Dit bracht haar ertoe om het huis te verlaten voor afgelegen delen van de wereld, alleen om terug te keren en haar eigen angsten en trauma's te confronteren. In een interview vorige maand legde Hulls uit: "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie-geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen. Mijn boek heet Feeding Ghosts, want dat was het begin van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."
Ondanks het succes van haar debuut heeft Hulls twijfels uitgesproken over het voortzetten als grafisch romanschrijver, onder verwijzing naar het isolerende karakter van het werk. In een ander interview verklaarde ze: "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt ook voor mij isoleert. Mijn creatieve praktijk is afhankelijk van het in de wereld zijn en reageren op wat ik daar vind." Op haar website kondigt Hulls haar intentie aan om over te stappen in een ingebedde stripjournalist, die samenwerkt met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen.
Welke pad Tessa Hulls ook kiest, de baanbrekende prestatie van het voeden van geesten verdient wijdverbreide erkenning en viering buiten de grenzen van de stripwereld, die de diepgaande impact en artistieke verdienste van grafische romans bevestigen.
