De nieuwste film van regisseur Ryan Coogler, *Sinners *, overstijgt het typische vampier horrorgenre door de setting van Mississippi in de jaren dertig tot leven te brengen. De film maakt gebruik van The Blues, een genre dat historisch wordt aan de kaak gesteld als 'The Devil's Music', om zich te verdiepen in het leven van zijn overwegend Afro-Amerikaanse personages, met Michael B. Jordan die de Twin Brothers Smoke and Stack portretteert. Deze unieke aanpak maakt * zondaars * een opvallende filmische ervaring.
Volgens de enthousiaste recensie van Eric Goldman voor IGN, is * zondaars * niet alleen over de honger naar bloed, maar ook wordt doordrenkt met muziek, met name de blues uitgevoerd door Sammie (Miles Caton) en Delta Slim (Delroy Lindo) bij Smoke and Stack's locatie. Coogler gebruikt de blues als lens om de diepe verbindingsmuziek te onderzoeken die in verschillende generaties en lagen van het leven worden bevorderd. De film trekt ook een fascinerende parallel met de vampierleider Remmick (Jack O'Connell), wiens Ierse erfgoed wordt weerspiegeld door traditionele volksmelodieën die in de film steeds prominenter worden.
Coogler weeft meesterlijk Afro-Amerikaanse blues en Ierse volksmuziek samen met deze traditionele geluiden om de gedeelde pijnlijke geschiedenis van het kolonialisme tussen mensen en vampieren te benadrukken. De film bevat opvallende muzikale setstukken die, zoals Goldman beschrijft, * zondaars * als "muzikale aangrenzende", waardoor het publiek kan ervaren hoe muziek door de tijd heen weerspiegelt en zijn makers onsterfelijk maakt.
In een recent interview met IGN besprak Ryan Coogler de betekenis van blues en Ierse muziek in *zondaars *, de memorabele setstukken van de film, en waarom de vampierantagonist Remmick net zo persoonlijk zinvol was om te schrijven als Killmonger in *Black Panther *. Coogler legde uit dat Blues Music dient als een bevestiging van de mensheid voor de personages, die zowel hun ziel als vlees omvat. Het is een viering van de volledige menselijke conditie, in tegenstelling tot de bewerkte ervaring van kerkmuziek, die volgens hem de donkere aspecten van het leven weglaat. De blues, zo beweert hij, is een opstand tegen en viering van de schoonheid in de onderdrukkende situaties waarmee generaties worden geconfronteerd.
Wat betreft de vampiergemeenschap, uitte Coogler zijn diepe genegenheid voor de film en zijn wens om het rauw aan het publiek te presenteren. Hij benadrukte dat zodra de film is uitgebracht, deze van de kijkers is, die het op hun eigen manier kunnen interpreteren. Hij deelde zijn persoonlijke connectie met Remmick en beschreef de vreugde die hij vond bij het schrijven en regisseren van dit personage, die de verwachtingen tart en een complexe kijk op ras en identiteit presenteert.
Coogler benadrukte twee cruciale muzikale sequenties in de film: The Juke Joint Scene, opgevoerd als een één-ER, en een later set-stuk met traditionele Ierse volksmuziek vanuit het perspectief van de vampieren. Hij besprak hoe deze scènes essentieel waren voor het thema van de film van gemeenschap en liefde, met de veerkracht en de opstandige geest van zowel Afrikaanse als Ierse culturen door hun muziek en dans. Deze sequenties vermaken niet alleen maar ook de tijdloze aard van muziek en zijn kracht over om culturele grenzen te overstijgen.
Coogler's visie voor * zondaars * was om het publiek een ervaring te bieden die doet denken aan het ontzag en wonder dat hij zich in minder cynische tijden voelde, zoals het kijken naar dinosaurussen in een drive-in theater in de vroege jaren '90. Door bovennatuurlijke elementen en filmische taal te integreren, wilde hij het transcendente gevoel vastleggen van getuige van een virtuoze prestatie, een universele menselijke ervaring die diep resoneert met kijkers.
25 beste vampierfilms aller tijden
26 afbeeldingen 
Zondaarsgalerij
12 afbeeldingen 
