Yoko Taro, gevierde maker van Nier: Automata en Drakengard , heeft onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als een artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, bereikte ICO cultusstatus door zijn minimalistische esthetiek en suggestief, woordeloos verhaal.
Taro benadrukte de revolutionaire kernmonteur van het spel: Yorda begeleiden door haar hand vast te houden. Hij merkte op: "Als ICO je had nodig om een koffer zo groot te dragen, zou het ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze eenvoudige handeling van het leiden van een ander personage, betoogde Taro, was een baanbrekende afwijking van gevestigde gameplay -normen.
Destijds gaf het spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met extreem vereenvoudigde visuals. ICO gaf echter prioriteit aan emotionele diepte en thematische resonantie boven puur mechanische innovatie. Taro gelooft dat ICO heeft aangetoond dat kunst en verhaal een integraal onderdeel van de gameplay -ervaring kunnen zijn, niet louter raamdressing.
Taro noemde ICO 'Epoch-maken' en loofde Taro zijn invloed op de ontwikkeling van game, met de kracht van subtiele interacties en atmosferisch ontwerp om een diepgaande betekenis over te brengen.
Naast ICO noemde Taro Undertale (Toby Fox) en Limbo (PlayDead) als even invloedrijke titels. Deze spellen, beweert hij, breidde het expressieve potentieel van interactieve media uit, waardoor het vermogen van videogames bewijst om diep emotionele en intellectueel stimulerende ervaringen te leveren.
Taro's waardering voor deze titels biedt waardevol inzicht in de creatieve bron van zijn eigen werk, wat de voortdurende evolutie van videogames als een rijke en veelzijdige kunstvorm verder benadrukt.
