Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omawiał głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO osiągnął status kultowy dzięki minimalistycznej estetycznej i sugestywnej narracji.
Taro podkreślił rewolucyjny mechanik rdzenia w grze: prowadzenie Yordy, trzymając ją za rękę. Zauważył: „Gdyby ICO wymagało od ciebie noszenia walizki wielkości dziewczyny, byłoby to niesamowicie frustrujące”. Taro argumentował, że ten prosty akt prowadzenia innej postaci był przełomowym odejściem od ustalonych norm rozgrywki.
W tym czasie projektowanie gry często priorytetowo traktowało angażującą rozgrywkę nawet z wyjątkowo uproszczonymi wizualizacjami. ICO priorytetowo traktowało głębokość emocjonalną i rezonans tematyczny w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ICO wykazało, że sztuka i narracja mogą być integralną częścią gry, a nie sama w oknie.
Nazywając ICO „epokowym”, Taro pochwalił swój wpływ na rozwój gier, pokazując moc subtelnych interakcji i design atmosferyczny, aby nadać głębokie znaczenie.
Poza ICO Taro cytował Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako równie wpływowe tytuły. Twierdzi, że te gry rozszerzyły ekspresyjny potencjał interaktywnych mediów, udowadniając zdolność gier wideo do zapewniania głęboko emocjonalnych i intelektualnie stymulujących doświadczeń.
Docenienie tych tytułów Taro zapewnia cenny wgląd w kreatywne źródło jego własnej pracy, dodatkowo podkreślając ciągłą ewolucję gier wideo jako bogatej i wszechstronnej formy sztuki.
