Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was ik verrast. De reis van 2006 door Tamriel, ooit bekend om zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en vleugje graslanden met lage resolutie, is nu omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls- spel tot nu toe. In de loop der jaren ben ik gewend geraakt aan remasters die Underwhelm, zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -tegenhangers. Dus, het zien van de keizerlijke stad die ik bijna twee decennia geleden verkende, nu weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing, was een schok. De game heeft ook verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe vraag me af te vragen of Bethesda en ontwikkelaar Virtuo's het verkeerd hadden gelabeld. Moet het niet de Oblivion -remake worden genoemd in plaats van geremasterd?
Het blijkt dat ik niet de enige was met deze gedachte. Veel fans en zelfs Bruce Nesmith, een senior game -ontwerper van het originele Oblivion -project, suggereerden dat "Remaster" de reikwijdte van de veranderingen misschien niet volledig inkapselt. Aanvankelijk sceptisch dook ik in enkele uren gameplay, en het werd duidelijk: Oblivion Remastered ziet eruit als een remake maar speelt als een remaster.
Virtuo's hebben inderdaad een monumentale inspanning geleverd en "elk actief helemaal opnieuw" opnieuw ontwerpen. Visueel is alles wat je op het scherm ziet gloednieuw - elke boom, zwaard en afbrokkelende kasteel. Deze revisie voldoet aan moderne grafische normen met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat realisme toevoegt aan elke pijl- en wapenstaking. Hoewel de personages die je ontmoet hetzelfde zijn als die uit 2006, is elk NPC -model een nieuwe creatie. Het is een indrukwekkende transformatie die niet alleen bedoeld is om nostalgie te ontmoeten, maar ook om de huidige grafische verwachtingen te overtreffen. Als ik dit had gezien voordat de geruchten van de remaster begonnen, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6 .
Naast visuals is gevechten vernieuwd, waardoor Swordplay een impactiger aanvoelt dan voorheen. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's-van Quest-tijdschriften tot dialoog en minigames zoals lockpicking en overtuiging-hebben een moderne facelift gekregen. Het originele, vaak bekritiseerde nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van Oblivion en Skyrim 's benaderingen. Bovendien kunnen spelers nu sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -upgrades is het verleidelijk om het als een remake te categoriseren.
De semantiek van remakes versus remasters blijven echter troebel. Er zijn geen duidelijke industrienormen en termen worden vaak door elkaar gebruikt. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto- trilogie zijn bijvoorbeeld nog steeds herkenbaar als PlayStation 2-Aer-games met opgeheleefde texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy , daarentegen, bestempelt ook een remaster, bevat geheel nieuwe graphics waardoor het eruit ziet als een eigentijds spel. De term "remake" is nog dubbelzinniger, met games als Shadow of the Colossus en Demon's zielen die van de grond worden herbouwd en toch trouw blijven aan hun originelen, terwijl Resident Evil 2 gameplay aanzienlijk opnieuw ontwerpen, maar de structuur van het origineel volgt. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte gaan verder, reviseren ontwerp, script en verhaal.
Traditioneel, als een spel werd herbouwd in een moderne motor, werd het beschouwd als een remake, terwijl remasters beperktere upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Deze definitie is echter steeds meer verouderd. Een meer passend modern onderscheid kan zijn dat remasters grafische revisie zijn die het ontwerp van de originele game behouden met kleine gameplay -verbeteringen, terwijl opnieuw het opnieuw ontwerpen van games opnieuw ontwerpen. Dit zou Demon's Souls en Metal Gear Solid classificeren: Delta als remasters, die "remake" reserveren voor games die nieuwe interpretaties van oude ideeën bieden.
Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's
Dus, is Oblivion een remake of een remaster geremaster ? Na het spelen is het duidelijk dat het toepasselijk wordt genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het er gloednieuw uit laten zien, blijven de onderliggende spelmechanica en structuur geworteld in de jaren 2000. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."
De kenmerken van die tijd zijn onmiskenbaar. De laadschermen verschijnen nog steeds achter elke deur, de overtuiging-minigame blijft verbijsterend ondanks zijn nieuwe interface, en de stadsontwerpen behouden hun simplistische, faseachtige gevoel. NPC's bewegen nog steeds onhandig en spreken onhandig, en gevechten, zelfs na belangrijke upgrades, voelt zich los. De game behoudt zijn eigenaardigheden, waaronder talloze bugs en glitches, die de charme van het origineel behouden.
Slechts enkele maanden geleden toonde Obsidian's Avowed de toekomst van de mechanica van de Elder Scrolls , met zijn geavanceerde gevechts- en exploratiesystemen die vergetelheid geremaster worden gevoeld gedateerd door vergelijking. Toch behoudt Oblivion Remastered de magie van zijn wereld, met zijn uitgestrekte velden gevuld met mysteries en eigenaardigheden. De ambitie, gezien in dynamische kabouteroorlogen en boeiende queststructuren, blijft dwingend. De ouderwetse benadering van de vrijheid van spelers voelt verfrissend aan in het gaminglandschap van vandaag. De gedetailleerde details onthullen echter zijn leeftijd - dialoog mist echter finesse, systemen missen elegantie en level ontwerp voelt oud. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden.
In film zijn remakes volledig nieuwe producties, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan de moderne normen te voldoen. Oblivion Remastered weerspiegelt dit en duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste binnen het framework van de originele game. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, vergeleek het met "de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay aan en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van houden."
Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden verminderd. Het zou moeten dienen als de benchmark voor remasters door andere grote AAA -studio's. Dit is wat Mass Effect Legendary Edition en Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn. Oblivion Remastered ziet eruit als een remake gemaakt met passie, maar speelt als een remaster bewaard door toegewijde fans, en dat is de ware kracht.
